سيدعباس صالح شريفي، از ايثارگران حوزه علميه خراسان و راويان دفاع مقدس، در حاشيه حضور کاروان راهیان نور اساتید بسیجی و ایثارگر حوزه علمیه خراسان با خبرنگار اعزامي روابط عمومي اين حوزه گفت و گو كرده است كه خلاصه اي از آن را مي خوانيد:

حضرت امام خمینی(ره) در یکی از به یاد ماندنی ترین جملات خود فرمودند: «خرمشهر را خدا آزاد کرد.» اما به راستی این جمله چه معنا و مفهومی دارد؟
همه ما می دانیم و شنیده ایم که ارتش عراق بسیار مجهز بود و بر اساس ارزیابی های نظامی از پیش به عنوان پیروز نبرد با ایران شناخته می شد. عراقی ها ده ها هزار نیروی خود را در خرمشهر و اطراف آن مستقر و علاوه بر آن موانع بسیاری را در برابر حملات احتمالی ایرانی ها ایجاد کرده بودند، به طوری که هرگز به مخیّله صدّام هم نمی رسید که رزمندگان اسلام بتوانند روزی خرمشهر را پس بگیرند و آزاد کنند. اما آزادی خرمشهر همه محاسبات نظامی را باطل کرد و قدرت ایمان دینی و اراده الهی را نشان داد. باورش سخت بود اما خرمشهر آزاد و شور و نشاط عجیبی در میان مردم این شهر، خوزستانی ها و مردم سراسر کشور ایجاد شده بود.
آزادی خرمشهر پیروزی بسیار مهمی برای ما محسوب می شد و روحیه دشمن را به شدت تضعیف کرده بود. این در واقع نقطه عطفی در تاریخ جنگ بود و موقعیت نظامی و سیاسی دو کشور را تغییر داد. اما «خرمشهر را خدا آزاد کرد» به چه معناست؟ این جمله شاید آیه «فَلَمْ تَقْتُلُوهُمْ وَلَكِنَّ اللَّهَ قَتَلَهُمْ وَمَا رَمَيْتَ إِذْ رَمَيْتَ وَلَكِنَّ اللَّهَ رَمَى وَلِيُبْلِيَ الْمُؤْمِنِينَ مِنْهُ بَلَاءً حَسَنًا إِنَّ اللَّهَ سَمِيعٌ عَلِيمٌ» (انفال/ 17) را در ذهن تداعی کند که نشان می دهد باید در هر حالتی مراقب وسوسه های شیطان بود و از امتحانات الهی غافل نشد.
این جمله را از ابعاد مختلفی می توان مورد بررسی قرار داد و از آن به برداشت های متفاوتی دست یافت، اما ساده ترین برداشت از آن این چنین است که فاتحان این نبرد فراموش نکنند که همه امور در دست خداوند است و آن ها تنها مجاهدینی بوده اند که به وظیفه خود عمل کرده اند. این مجاهدین پیروز باید پیروی معنوی و فکری از نائب امام زمان (عجل الله تعالی فرجه الشریف) را نیز مدنظر قرار دهند. اگر قرار بود فقط در یک مقطع از دوران هشت سال دفاع مقدس احساس غرور و سربلندی داشته باشیم، آزادسازی خرمشهر اولین گزینه برای آن بود، لذا امام خمینی(ره) مناسب دیدند که این جمله هشدارگونه را در گوش تاریخ زمزمه کنند و رزمندگان راه حق را نسبت به بیداری در همه مراحل جنگ اخطار دهند.
امام(ره) در چنین شرایطی نیز تربیت معنوی فرزندان خود را فراموش نکردند. ما شهید دادیم، ما فداکاری کردیم، ما مجروح دادیم، ما خون دل خوردیم،... نه... این جمله خط بطلانی بود بر همه این تصورات و ذهنیات. در واقع اگر این «من» و «ما»ها وجود می داشت، هرگز نمی توانستیم ارتش مجهز و سر تا پا مسلّح عراق را از پا در بیاوریم. این برگ برنده باید حفظ می شد. اخلاص، خداجویی و خداخواهی رزمندگان باید حفظ می شد...
آن که در راه خدا می جنگ و خود را مجاهد فی سبیل الله می داند باید در معنویات، اخلاص و بندگی و جهاد اکبر نیز خود را بسازد و تقویت کند و در پیروزی ها، خدا و نصرت او را از یاد نبرد.
در پیام امام خمینی(ره) که به مناسبت پیروزی رزمندگان اسلام در عملیات فتح المبین منتشر شده، آمده است: «اينجانب از دور دست و بازوی قدرتمند شما را كه دست خداوند بالای آن است، می بوسم و به اين بوسه افتخار می كنم»؛ این جمله یعنی رزمندگان اسلام یدالله هستند و نه این که قوت بازوی آن ها کاری کرده است. این یعنی شما در جهت صحیح حرکت کرده اید و خدا با شماست. در همه مراحل زندگی باید به خود تذکر بدهیم که آن چه از خیر انجام داده ایم به سبب و برکت توفیقی بوده که خداوند به ما عطا کرده است.
هم چنین مقام معظم رهبری در یکی از سخنرانی های خود فرمودند: «خرمشهرها در راه است...»؛ این جمله نیز دارای ابعاد مختلفی است و برداشت های مختلفی از آن می توان داشت. از یک طرف می توان برداشت کرد که برای رسیدن به آرمان های انقلابی هنوز راه درازی در پیش داریم و باید سختی های بسیاری را تحمل کنیم و باید مشکلات به ظاهر لاینحل را از پیش رو برداریم. از طرفی باید توجه داشت که انقلاب ما شعار حمایت از مستضعفین را یدک می کشد و بر این اساس نباید مرزها را مانعی در برابر انتشار و صدور پیام انقلاب و اقدامات انقلابی دید و باید مظلوم را، در هر کجای عالم حمایت کرد و بیرق سبز عدالت را در سراسر دنیا برافراشت.