به‌گزارش خبرگزاری حوزه علمیه خراسان، دکتر فریبا علاسوند، عضو هیئت‌علمی پژوهشکده‌ زن و خانواده در نشست تخصصی «الزامات تربیتی بانوان حوزوی در بستر تجدد» که به‌همت هیئت اندیشه‌ورز زن، خانواده و تعلیم و تربیت معاونت علمی این حوزه در جمع مدیران و مسئولان حوزه علمیه خواهران برگزار شد، گفت: در حوزه‌های علمیه خواهران تحول عمیقی صورت گرفته است، این حوزه‌ها ظرفیت ویژه و البته مخاطبان خاصی دارند و از سوی دیگر گسل‌های فرهنگی در جامعه داریم که اگر آن‌ها را نشناسیم نمی‌توانیم از این ظرفیت استفاده کنیم.

وی گام اول در تربیت نیروی انسانی کارآمد را دقت در جذب نخبگانی حوزه دانست و گفت: سپردن امور به نخبگان، انجام آن‌ها را سرعت می‌بخشد؛ چون آن‌ها از سایرین جلوتر فکر می‌کنند.

وی با اشاره به گام بعدی، گفت: گام دوم، توجه به اساتید است؛ زیرا استاد باید به مباحث جدید و متون به‌روز هم تسلط داشته باشد و هر استاد باید علاوه بر رشته تحصیلی خود به چند موضوع میان‌رشته‌ای نیز مسلط باشد تا جامع‌الاطراف صحبت کند.

عضو سابق شورای سیاستگذاری حوزه علمیه خواهران، تصریح کرد: گام سوم مسئولان و کادر اجرایی مدارس علمیه هستند که باید بر کار خود تسلط علمی داشته باشند؛ مثلا معاونان فرهنگی باید مطالب به‌روز فرهنگ در جامعه و تغییر و تحولات و اولویت‌های فرهنگی را بشناسند؛ همان طور که حضرت علی(ع) در نهج‌البلاغه در موارد متعددی این مضمون را اشاره می‌کنند که با زمانه نجنگید اما خود را نیز به دست زمانه ندهید؛ آدم‌های خاصی هستند که زمانه را مدیریت می‌کنند و انقلاب‌ها و تحولات را ایجاد می‌کنند، اما عموم جامعه در بستر زمانه فعالیت می‌کنند.

دکتر علاسوند درباره زیرساخت‌های تربیت دینی نیز گفتک مقاوم بارآوردن هر فرد، پایه تربیت دینی است و دختران نسل جدید با نوع تربیتی که داشتند مقاوم بار نیامدند و وقتی با این مختصات و ویژگی‌های روحی و شخصیتی وارد حوزه می‌شوند نمی‌توانند در چارچوب تربیت سنتی تاب بیاورند؛ به‌عنوان نمونه دختران نسل جدید از رنگ‌های روشن در پوشش استفاده می‌کنند یا از مدل‌های حجاب جدید مثل چادرهای آستین‌دار استقبال می‌کنند.

وی توضیح داد: نباید فراموش کرد که قرآن کریم فقط معیار تبرج‌نداشتن را مطرح کرده است و تبرج مقوله‌ای متغیر و تابع مسائل فرهنگی و اقلیمی است و متناسب با عرف جامعه تعریف می‌شود؛ اگر در موردی آیه و روایتی نداریم و در جامعه هم تغییر اساسی ایجاد شده نمی‌توانیم بر سر قاعده‌ای که متناسب با افراد خاص در زمان خاصی است پافشاری کنیم.

وی با اشاره به شرایط کنونی جامعه اظهار کرد: همین که فردی در این سن تصمیم می‌گیرد وارد حوزه شود گام بسیار ارزشمندی برداشته است؛ طلبه، فرزند زمان خویش است و ما با پذیرش این نکته باید سعی در جذب و هدایت آنان داشته باشیم و باید به آن‌ها زمان بدهیم تا با دیدن اعمال و رفتار ما و با ایجاد رغبت درونی تغییر یابند و ایجاد تغییر در آن‌ها دستوری و ضابطه‌ای نباشد.

این عضو هیئت‌علمی پژوهشکده‌ زن و خانواده تأکید کرد: تربیت بین خوف و رجا صورت می‌گیرد و باید برای حفظ شئون در حوزه قانون حداقلی گذاشت؛ اما جاهایی نیز باید مسامحه کرد و گاهی باید عرصه را باز گذاشت، البته بر اساس منطقی عقلایی و جایی هم باید بر اساس همان منطق عرصه را تنگ گرفت؛ به این شکل او درک می‌کند که تربیت شما دارای چارچوب است.

وی در پایان گفت: مدیران مدارس مختلف باید با برگزاری جلسات هم‌اندیشی تجارب خود را با دیگران به اشتراک بگذارند و باید با مشورت با هم به برنامه‌ای برسند و بر روی آن بایستند؛ اجازه دهند طلبه نسل جدید حوزه و نظام آن را بپذیرد و آرام‌آرام با آن همراه شود؛ همان طور که اسلام نیز چارچوب بیان می‌کند و نباید چارچوب‌ها را مصداقی کنیم؛ یعنی روی چارچوب‌ها به توافق برسید اما روی مصادیق جمودی نباشد.