به‌گزارش خبرگزاری حوزه علمیه خراسان، حجت‌الاسلام محمد‌رضا جوان آراسته، نویسندهٔ حوزوی، در دومین روز از مدرسهٔ تابستانی «داستان کانون ادبی بانوی فرهنگ» که با حضوز اعضای اصلی و فعال این کانون و جمعی از نویسندگان در تالار صفارزاده حوزهٔ هنری انقلاب اسلامی تهران برگزار شد، با بیان اینکه محتوا بدون فرم وجود ندارد و باید نسبت به فرم متعهد باشیم، گفت: برای دادن محتوا به مخاطب به قالب و فرم نیاز داریم.

این مدرّس مدرسهٔ تابستانی با بیان اینکه نویسنده‌ها در استفاده از فرم سه دسته هستند، افزود: گروه اول با بی‌تعهدی به فرم می‌نویسند و وقتی نقدشان می‌کنیم، می‌گویند «به فروش می‌رود و مخاطب دارد»؛ یعنی بدون فرم می‌نویسند و در‌واقع به مخاطب دروغ می‌گویند؛ دستهٔ دوم قدرت فرم را می‌فهمند و محتوا برایشان مهم است و دستهٔ سوم نیز تکنیک (فن) را نمی‌بینند، بلکه ماجرا را می‌بینند و تعریف می‌کنند.

در پایان این کلاس حجت‌الاسلام جوان آراسته با بیان اینکه نویسندگان، روان‌شناسان دانشگاه‌نرفته‌اند، عنوان کرد: نویسنده نسبت به جهان اطراف درک بهتری دارد، مصادیقی را که در جهان اطراف می‌بیند به‌خوبی درک می‌کند و به‌واسطهٔ همین درکی که از جهان دارد، جهانی خَلق می‌کند.

نقش کهن‌الگوها در تولید شخصیت داستانی
همچنین، معصومه امیرزاده، مدرّس دیگر این مدرسه، در کلاس نقش کهن‌الگوها در تولید شخصیت، با بیان اینکه کارل گوستاو یونگ، فیلسوف و روان‌پزشک اهل سوئیس معتقد است، انسان ناهشیار شخصی و ناهشیار جمعی دارد، گفت: ناهشیار شخصی با هدایت افکار و رفتار به شیوه‌های مختلف، تعیین می‌کند فرد چگونه دنیا را درک کند و ناهشیار جمعی مخزن قدرتمند و کنترل‌‌کنندهٔ تجربیات نیاکانی است.

وی با تأکید بر اینکه کهن‌الگوها با تکرار در زندگی نسل‌های پی‌در‌پی بر روان ما نقش بسته‌اند، ادامه داد: کهن‌الگوها تجربیات باستانی موجود در ناهشیار جمعی هستند که به‌وسیلهٔ موضوعات و الگوهای مکرر تکرار می‌شوند.

امیرزاده با بیان اینکه قهرمان، مادر، کودک، مرگ، قدرت، پیرفرزانه، سایه، پرسونا، خود، آنیما و آنیموس کهن‌الگوهایی هستند که یونگ معرفی کرده، گفت: کهن‌الگوها شناسنامهٔ شخصیتی را به نویسندگان ارائه می‌دهند تا هر شخصیت داستانی را به این کهن‌الگوها ارتباط بدهند و شخصیت‌های قوام‌یافته‌ای را دریافت کنند.

در ادامه، اختتامیهٔ مدرسهٔ تابستانی بانوی فرهنگ با ویژه برنامهٔ «عصری با زنان نویسنده» با حضور منیژه آرمین، هنرمند و نویسنده، زهرا زواریان نویسنده و منتقد ادبی و نیلوفر مالک، نویسندهٔ نوجوان برگزار شد.

نویسنده، وامدار مردم است
منیژه آرمین نیز در این نشست در سخنانی گفت: نویسندگی را از ۱۰ سالگی با نوشتن نمایشنامه در مدرسه شروع کردم. هیچ‌وقت بدون کتاب و مطالعه نبودم و چیزی که باعث شد داستان‌نویسی را جدی بگیرم اقبال و حساسیتی بود که خوانندگان نشان می‌دادند.

وی در پایان با بیان اینکه نویسنده وام‌دار مردم است و نباید خود را برتر از دیگران ببیند، گفت: در داستان‌نویسی بیشتر از هر کار پژوهشی، پژوهش لازم است و نویسنده باید شخصیت‌ها، تکنیک‌ها، مکان و زمان را بشناسد؛ نویسنده مثل غواصی است که از سطح شروع می‌کند و به عمق می‌رسد.

منبع: ایپنا