به گزارش خبرنگار خبرگزاری حوزه علمیه خراسان، مرکز برنامه‌ریزی و فناوری اطلاعات این حوزه در برنامه‌ریزی خود، سلسله نشست‌های تخصصی «حوزه پیشرو و سرآمد؛ چشم‌اندازی به آینده» را برگزار می‌کند که این جلسات با حضور حجت‌الاسلام و المسلمین علی خیاط، مدیر حوزه علمیه خراسان به منظور نقد و ارتقای برنامه سه ساله دوم این حوزه از سوی اساتید، مدیران و نخبگان با ارائه دیدگاه‌های صریح و نظرات آنان طراحی شده است. نخستین جلسه یکشنبه این هفته برگزار شد که به این رسانه آنچه بیان شده را به مرور منتشر می‌کند. 

حجت‌الاسلام محمدزاده مدیر مرکز فقهی الامام علی بن موسی الرضا علیه السلام در نخستین نشست یادشده با بیان انتقاداتی به ساختار فعلی مدیریت حوزوی، بر ضرورت تغییر نگاه به حوزه‌های پژوهش و فرهنگی تأکید کرد و خواستار ارتقاء جایگاه آن‌ها شد.

حجت الاسلام محمد زاده با اشاره به اینکه حل بسیاری از مباحث مطرح شده در بیانیه رهبر معظم انقلاب با پژوهش امکان‌پذیر است، گفت: تا زمانی که این برداشت در میان طلاب و اساتید تزریق شود که آموزش اولویت دارد و فرهنگی و پژوهش در ذیل آن قرار گرفته‌اند، مشکلات حل نخواهد شد. تغییر ساختار مدیریت فرهنگی و پژوهشی و ارتقاء آن به معاونت ، به نظر من جزو ضروریات است. 

وی تصریح کرد: یک جریانی که صرفاً آیین‌نامه بدهیم و بگوییم اجرا بکنید، موجب هدر رفت منابع می‌شود. بعضی از نیروها تنها درگیر پاس‌دادن نامه‌ها هستند و این امر نارضایتی می‌آورد و اعتماد را تضعیف می‌کند.

 حجت الاسلام محمدزاده با تأکید بر اینکه مدیریت‌ها تداوم ندارند و باید از فرصت‌ها استفاده کرد، اساتید را به‌عنوان رکن اصلی و موتور محرکه هرگونه تحول در حوزه معرفی کرد و گفت: اولویت اول همه باید اساتید باشند. اساتید هم در فرهنگ، هم در پژوهش و هم در آموزش می‌توانند کمک‌کار باشند. 

وی همچنین با اشاره به اینکه جریان «تبلیغ» باید از بدو ورود طلبه به حوزه تا زمان فارغ‌التحصیلی در او تزریق شود، خواستار بازنویسی و بازبینی این مسیر شد. 

حجت‌الاسلام محمدزاده، به چند نقطه قوت در مدیریت اخیر حوزه اشاره کرد و بیان داشت: یکی از نقاط قوت این است که مدیریت در این دو سال درگیر حاشیه‌ها نشده است که این درگیری ها خود وقت‌سوز و فکر سوز است. وی ادامه داد:

روابط و اطلاع رسانی بسیار بهتر شده و ارتباط با کف میدان و مدارس خیلی بیشتر شده است.

وی در پایان، از حذف تمدید مجوز اساتید و شکل‌گیری «نظام جامع» به‌عنوان نقاط قوتی نام برد که در صورت اجرای واقعی، می‌تواند قابل قبول باشد.