استاد رضا امیرخانی، مدرس حوزه و دانشگاه، در گفت‌وگو با خبرنگار خبرگزاری حوزه علمیه خراسان با تأکید بر اهمیت تنوع و تفاوت در محیط‌های علمی اظهار کرد: امروز در دنیا به این نتیجه رسیده‌اند که تفاوت‌ها سبب شکل‌گیری تفکر بهتر می‌شود. اگر چند نفر با ظاهر و افکار کاملاً مشابه در کنار هم بنشینند، احتمال تولید فکر تازه بسیار کم است، زیرا دیگر تفکر انتقادی شکل نمی‌گیرد و همه همان قالب اولیه را خواهند داشت.
وی افزود: در برخی از دانشگاه‌های مهم جهان، سهمیه‌ای تحت عنوان دایورسیتی(گوناگونی) اختصاص داده می‌شود؛ به‌طوری که دانشگاه‌ها حاضر می‌شوند دانشجوی سیاه‌پوست یا دانشجویان اقلیت مذهبی مانند مسلمانان یا یهودیان را با رتبه علمی کمتر بپذیرند و این مسئله نه از سر علاقه به رنگ یا قومیت آنان، بلکه به‌دلیل ضرورت وجود تنوع فکری در فضای علمی است. این تنوع به شکل‌گیری تولید فکر و نوآوری کمک شایانی می‌کند.
این مدرس حوزه و دانشگاه تصریح کرد: مدرسه دارالعلم با آوردن افراد مختلف در حقیقت به شرکت‌کنندگان کمک می‌کند تا با صداهای متفاوت آشنا شوند. من نیز به عمد تلاش می‌کنم تا صدای متمایزم را در این جلسات بیان کنم، چراکه اگر بخواهم نکاتی تکراری و محفوظ را عرضه کنم، عملاً هیچ نگاه جدیدی به جمع اضافه نکرده‌ام.
امیرخانی در ادامه خاطرنشان کرد: فرصت حضور افرادی با زمینه‌های کاملاً متفاوت در چنین جلساتی، فارغ از موضوع بحث، منجر به شنیده شدن صداهای متمایز و متنوع می‌شود و در نهایت این امر فضای گفت‌وگو و نوآوری را تقویت می‌کند.
اهمیت گفت‌وگو و شنیدن صداهای متفاوت در تربیت حوزوی
وی با بیان اینکه همچنان طلاب آماده شنیدن دیدگاه‌های متفاوت هستند، تصریح کرد: شاید این سخن برای برخی افراد تند یا دور از ذهن به نظر برسد، اما تجربه بنده نشان می‌دهد که در بسیاری از موارد طلاب آمادگی بیشتری نسبت به دانشجویان برای شنیدن صدای مخالف دارند.
امیرخانی با اشاره به دستاوردهای فضای مجازی و تجربه اخیر جنگ دوازده روزه افزود: در جریان گفت‌وگوها با مخاطبان حوزوی و طلاب، همواره متذکر شده‌ام نخستین نکته‌ای که باید مورد توجه قرار گیرد، شناخت واقعی‌ترین پرسش‌ها و دغدغه‌هاست. این شناخت زمینه را برای تولید محتوا و نگاه نو باز می‌کند.
ضرورت بازنگری در محور اختلاف با رژیم اشغالگر
وی با طرح موضوع جنگ و مواجهه با رژیم صهیونیستی تصریح کرد: برای نخستین بار، ایران به‌طور مستقیم و رو در رو با اسرائیل وارد نبرد شده است. با این حال، به‌نظر می‌رسد ریشه‌های اصلی جنگ و اختلافات همچنان به‌خوبی تبیین نشده است.
امیرخانی با بیان اینکه تلقی اشتباه نسبت به انگیزه‌های جنگ وجود دارد، ادامه داد: «گر کسی امروز همچنان تصور کند که ایران به‌دلیل غصب یک سرزمین با رژیم اشغالگر درگیر جنگ است، به خطا رفته است. غصب سرزمین، موضوعی تاریخی است و امروز دیگر از اولویت‌های نخست محسوب نمی‌شود.
وی تأکید کرد: مسأله اصلی ما با رژیم اشغالگر، تبعیض و سیاست‌های آپارتاید این رژیم نسبت به مسلمانان و ساکنان فلسطین است. موضوع حق تحصیل، زندگی و معیشت شرافتمندانه برای این افراد قلب اختلاف است و اگر این امور به‌درستی به آن‌ها داده می‌شد، اختلاف عمده‌ای باقی نمی‌ماند.
استاد حوزه و دانشگاه اضافه کرد: در سوی مقابل، بسیاری از مهاجران فلسطینی که در کشورهایی مثل لبنان، اردن و سوریه زندگی دشواری را تحمل می‌کردند، باور داشتند اصلی‌ترین مشکل آنان، تبعیض و سیاست‌های نژادپرستانه رژیم صهیونیستی است.
تبیین هنرمندانه موضوع تبعیض؛ زمینه‌ساز اتحاد جهانی
امیرخانی با بیان اینکه طرح موضوع غصب سرزمین، امری ساده‌انگارانه و سطحی از اختلاف است، گفت: اگر بتوانیم موضوع آپارتاید و تبعیض انسانی را به‌درستی در جهان تبیین کنیم، خواهیم توانست حمایت‌های فراگیر داخلی و جهانی را جلب کنیم.
وی افزود: ما در روایت این حقیقت ضعف داریم؛ چراکه اگر مسأله مورد اختلاف را از زاویه انسانی و تبعیض نژادی بیان کنیم، می‌توانیم زمینه شکل‌گیری اتحاد و مقاومت جهانی علیه رژیم اشغالگر را به‌وجود آوریم.
